นักเลงพระ

นักเลงพระสองคนเป็นเพื่อนกัน  คนหนึ่งชื่อเปล่ง  คนหนึ่งชื่อปลั่ง  ทั้งสองคนเมื่อเจอกันครั้งใดก็ตามจะพูดคุยกันแต่เรื่องพระเท่านั้น

วันหนึ่ง  หลังจากที่ทั้งสองคนเลิกดื่มสุราที่ร้านค้าแห่งหนึ่ง  ก็ชวนกันเดินทางกลับบ้าน  ในขณะที่เดินมาตามทางนั้นเอง  ทั้งสองคนก็พบสิ่งหนึ่งเข้ากลางทาง  ทั้งสองคนต่างก็จ้องมองดูตากัน  เฒ่าเปล่งก็เอ๋ยขึ้นก่อนว่า

“เฮ้ยปลั่ง  นี่มันนางพญานี่หว่า  รุ่นแรกซะด้วย  อ้ายรุ่นหลังเนื้อมันละเอียดกว่านี้”

เฒ่าปลั่งได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน  แล้วตอบไปว่า

“โธ่เปล่ง  แกนะมันรู้ไม่จริง  นี่เขาเรียกว่าขุนแผนแหกด่าน  เนื้ออย่างนี้ข้าจำได้  ของข้าก็มีเหมือนกัน”

“โธ่ปลั่ง แกนะพูดชุ่ยๆข้าบอกว่านางพญา นางพญา เห็นอยู่เจ๋ง ๆ อย่างนี้ แกน่าจะเชื่อข้าบ้าง”

เฒ่าเปล่งเถียง

“นี่นะขุนแผน  ขุนแผน  แกไม่เชื่อข้า  ขุนแผนแหกด่านรุ่นสอง  รุ่นอกร่องหูยาน  ถ้าลงคาถาอาคมแล้วมันชะงัดนักเชียว  แกเชื่อข้าเถอะน่า”  เฒ่าปลั่งอธิบาย

สองนัดเลงพระเถียงกันอยู่พักใหญ่  ก็พอดีมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินผ่านมาแล้วพูดขึ้นว่า

“ไอ้ที่ลุงเถียงกันอยู่นี่ไม่ใช่พระหรอกลุง  มันเป็นก้อนหินต่างหากเล่าลุง”

ข้อคิด  ผู้ที่มีประสบการณ์หรือความสนใจในเรื่องใด  มักมองสิ่งที่เห็นตามประสบการณ์หรือความสนใจของตนเสมอ