พระกรค้อน พระเกศ

   ชายคนหนึ่งเป็นคนต่างจังหวัด  พาภรรยาเข้ากรุงเทพฯ  ไม่รู้จะทำอะไรดี  จึงทดลองไปซื้อปลามาขายในตลาดสดแห่งหนึ่ง  แต่ภรรยาของเขาเป็นคนพูดไม่เพราะ  จึงขายปลาไม่ค่อยได้

  วันหนึ่ง  สามีซึ่งนั่งอยู่ใกล้ ๆ  กับภรรยา  ได้พูดกับภรรยาของเขาว่า

   "นี่เธอ  การเป็นแม่ค้านะ  ต้องพูดจาให้ไพเราะ  อ่อนหวาน  ใช้ภาษาสุภาพ   คนเขาถึงจะมาซื้อ  รู้มั้ย"

   "รู้แล้วจ๊ะ  ต่อไปฉันจะพยายามพูดให้ไพเราะที่สุดเลยตามที่เธอสั่ง"  ภรรยารับคำแล้ว  ก็เริ่มร้องขายปลาทันที  เมื่อเห็นมีคนเดินผ่านมา

   "ซื้อปลาฉันมั้ยจ๊ะ   ที่ประชวรร่อแร่ก็มี  ที่สวรรคตไปแล้วก็มี"

   ฝ่ายสามีได้ยินดังนั้น  ก็ให้รู้สึกหมั่นไส้ภรรยาของตนขึ้นมาทันทีว่า  ดัดจริตพูดเกินไป   เขาจึงแขกศรีษะเมียไปหนึ่งโป๊ก  ส่วนภรรยานั้นก็รู้สึกเจ็บศรีษะ   จึงเอามือกุมศรีษะแล้วร้องไห้

   พอดี  มีคนเดินผ่านมาจะซื้อปลา  เห็นแม่ค้่านั่งเอามือกุมศรีษะแล้วร้องไห้   ก็ถามว่า
   "นี่แม่ค้า  ทำไมมานั่งเอามือกุมศรีษะร้องไห้อยู่เล่า  เป็นอะไรไปหรือ"
   "ฉันโดนพระกรค้อนพระเกศ น้ำพระเนตรจึงไหลนองนะซิ"

   ข้อคิด  การใช้ภาษาพูดควรใช้ให้เหมาะแก่กาลเทศะ